Çift maçlı eliminasyon sisteminde ilk maçı kötü oynayan takımların, ikinci maçta oyununu geliştirip daha iyi oynaması genelde görülür bir olaydır. Ancak ilk maçta çok iyi oynayıpta ikinci maçta sahada hiç olmamak? İşte bu ancak Pereira'nın başarabileceği bir işti.
Monaco teknik direktörü Jardim aslında pekte büyük bir hazırlık yapmamış maç için. Sadece savunmada Emenike'nin arkaya yaptığı koşulara önlem alırken, hücumda da Fenerbahçe'nin ağır savunmasının arkasına top atmayı planlamış. İlk bakışta çok basit bir karşı hamleyle yıkılabilecek bu plan, Pereira'nın maç öncesi hiçbir hamle hazırlamaması yüzünden Fenerbahçe için dev bir soruna dönüştü. Oysa Portekiz'li hoca savunmasını ilk maçtaki gibi önde kursa, hücumda da Emenike'yi rahatlatmak için yanında hızlı ve savunmayı yanında götürebilecek tarzda(Aatıf veya Stoch) bir oyuncu oynatsa Monaco'nun tur hayalleri ilk yarıdan suya düşebilirdi. Pereira maçın başında bunu yapmadığı gibi, maç içerisinde de oyunu değiştirmeyi hiç düşünmedi. Oysa Kjaer sakatlanıp çıktığında bile aklını kullanıp dörtlü savunmaya dönse Monaco'yu şaşırtıp maçı değiştirebilirdi. Tabi bunu beklediğimiz adam 2 sezondur bizi şaşırtmayan Pereira olunca, tek maçta bile sürpriz beklemek hayalcilik oluyor. Aslında Fenerbahçe'nin 2 sezondur en büyük sıkıntısı da bu. Pereira'nın hayalleri yüzünden, Fenerbahçe taraftarının hayalleri suya düşüyor...
Pereira geçen sezon Fenerbahçe'yi önce ultra ofansif 4-4-2 sistemiyle başarıya ulaştıracağını hayal etmişti, olmadı. Bu sistemin tutmayacağını anlayınca da bu kez ultra defansif 4-2-3-1 sistemiyle şampiyon yapmayı hayal etti ancak, şampiyonluk hayal oldu. Bu sezon ise sözde Euro 2016 İtalya'sından etkilendiğini söyleyen Pereira, Fenerbahçe'yi 3-5-2 sistemiyle Şampiyonlar Ligi gruplarına atmayı hayal etti fakat, hayalden öte geçemedi. Çünkü Portekiz'li hocanın atladığı çok önemli 2 detay vardı. Birincisi İtalya 3-5-2'yi 5 savunmacıyla oynuyor 7 savunmacıyla değil. İkincisi İtalya 5'li orta sahanın ortasında hem basabilen, hemde top kullanabilen iki oyuncuyla (Parolo ve Giaccherini) oynarken, Fenerbahçe ikisinide tam yapamayan Ozan ve Josef'le oynuyor. Dolayısıyla Fenerbahçe için şuanda en uygun sistem geride Kjaer-Skertel ikilisinin tandemiyle dörtlü bir savunma, önlerinde muhakkak Topal ve orta sahada kesinlikle Salih'le beraber dönemin en formda golcüsüyle oluşturulacak 4-2-3-1 sistemi. Yoksa sezon sonunda yine boşa geçen bir sezonu konuşmak zorunda kalırız.
by Serkan Acar
